De misère van een mensenleven.
Het lijkt zo’n tijd terug, het was oneindig mooi.
Toen ik voor het eerst mocht zien, Uw Liefdevolle tooi!
Ik leek te zweven op oneindig veel geluk, ik was vrij!
Maar nu ik ouder ben en steeds door zorg omringd.
Lijk ik op een vervuilde beek, die ongelooflijk stinkt!
Ergens is een dam gelegd waardoor mijn water niet stroomt, U weet waar!
Steeds weer zegt U tegen mij, “Geef Me al jou zorgen Ik maak je vrij"!
Heer mijn God maak de mens vrij, van die mensonterende zelfdoenerij!
Maak ons afhankelijk van U, doorbreek de dammen nu!
Zorg dat ons water stroomt, o Heer, en dat het levend wordt in ons.
Als ik de wereld zie, versteend en verhard!
Het menselijk tranendal het verbroken mensen hart!
De diepste zorgen hoe een kind opgroeien moet, het vliegt me soms aan!
Maar de mens wil overleven, steeds weer nemen en nooit eens geven!
Hoe subtiel draait dan het duivels leugenwiel.
Waardoor de dammen groeide en de stroming wegviel.
Zorg dat ons water stroomt, o Heer, en dat het levend wordt in ons.
Als je jou keuze maakt, en kapt met compromis.
Weet ik wel zeker dat de tegenstander verliest .
De overwinning doorbreekt elke muur en dam, U maakt vrij!
----------------