Ik voelde als deze richting aanwijzer die hierboven een enorm wespennest aan richtingen aangeeft. Ik vond overal wel gedachten die ik mooi en /of boeiend vond. Maar alles zat in een kooitje, het kon geen kant op. Ik zocht hiermee ook in de occulte wereld en werd daar helemaal niet vrolijk van. Voor veel mensen die ik in die periode kende was ik een stille en mysterieuze jongen. Ik vocht voor mijn  bestaan omdat ik zeker wist dat de spirituele wereld enorme ladingen energie weg gevreten heeft. Ik zag letterlijk dat al mijn waardigheden en mijn pogingen te overleven belachelijk werden gemaakt en vervloekt werden!, Dit proces had ik, in kleine form, al eerder gezien, maar lang zo duidelijk als op dat moment was het me niet zo duidelijk geweest. De evangelische omroep zond in die periode een programma uit dat over yoga ging en vanuit een christelijk oogpunt werd benaderd. Ik zat toen volop in de yoga dus was ik benieuwd wat ze daarover zouden zeggen.  Vanuit een bombarie dat ik vond en dacht dat die christenen toch niet konden oordelen over de kracht en inhoud van yoga kwam ik, gaandeweg door het hele programma heen tot de conclusie dat ze volkomen gelijk hadden en ik stelde voor mijzelf de vraag, "Waarom veroordeel ik de christenen dan wel?" Het antwoord lag mij pal voor de voeten! Mijn ouders waren allebei christelijk opgevoed en hebben maar al te goed ondervonden hoe het is om gevangen te zijn in een wereld waarin ze beperkt werden door vaak de kerkelijke leerstellingen. Is dat het christelijk geloof? Maakt dat je vrolijk en vrij? Mijn opa vertelde wel over knokpartijen tussen hervormde  en gereformeerden. 

Maar als dit het dan niet is, wat is het dan wel? Ik zag bij mensen de spreuk aan de muur hangen," God is Liefde". Dat was voor mij wel bekend terrein.  De hippies vertelde immers ook dat Liefde de wereld zal redden, maar hoeveel miljoenen hippies er ook waren, er veranderde niets in deze wereld, ik was opzoek, ik was opzoek in tal van stromingen om die basis te vinden, maar velen zeiden het wel te hebben maar in de praktijk kwam daar niets van terecht . Nog steeds zoekende zat ik in de bus, naar Emmeloord vanaf Amsterdam (Ik was een weekend bij mijn broer geweest) in die bus zag ik een jonge vrouw in een bijbeltje lezen. Het maakte mij nieuwsgierig en ik probeerde op allerlei stuntelige manieren haar aandacht te trekken. Hoe dan ook, het mislukte op alle gronden. .???? Echt ?? . Ik was het allemaal alweer vergeten toen ik de bus uitstapte. Toen liep ze naar me toe en begon ze te vertellen. Het waren eerst de standaard christelijke verhalen, en ik begon het saai te vinden, maar plotseling begon ze over de Liefde van Jezus te vertellen en hoe Jezus gevangenen vrij maakt. Het boeide mij direct, Dit was immers mijn worsteling, op het zelfde moment overspoelde mij een enorme warme rust en ik zag uit haar enorm veel licht, liefde en vrijheid stromen. Ik was volledig van slag en wandelde naar huis. Thuis aangekomen heb ik tegen God gezegd , " Als dat nou werkelijk was wie U bent laat me dan meer zien. Om een lang verhaal kort te maken, enkele dagen later kwam ik tot bekering tot Jezus ! Ik hield op met zoeken want ik heb het gevonden!!