EDEN

In verre wazen loop ik de weg door Eden. Buiten de waas is het duister en koud. Niemand begrijpt het geheim achter de schermen. Al eeuwen lang het raadsel in de mist.
Maar is het zinnig om de waarheid te weten. Met het weten der dingen lost de vaagheid niet op, moeten we scoren in bewusteloos leven? Wanneer houd het vage der vage eindelijk eens op ?
In diepe trouw ben ik onderweg gebleven met eens in de toekomst zou de nevel weg zijn, je kan het niet pakken dat is al eeuwenlang gebleken maar er is een sleutel die ons mijlen ver brengt.
Met de zuivere waarheid en een oneindige Liefde breekt de zon door de nevel De zoon sprak woorden van eeuwig durend Licht, in Zijn aanwezigheid smelten al mijn belemmeringen weg en de nevel der duisternis zwicht.
Het dringt nog niet tot mij door omdat dit wonder als bijzonder werd belicht. Veel meer werd dit wonderlijke verschijnsel als een zeldzaam natuur verschijnsel beticht. Ik wil niet luisteren naar deze goddeloze woorden. Die in de mens die God wil zijn behoren.
Ik geniet in stilte van Gods warme handen die mij in Zijn licht en kracht doet staan. En zonder dat ik het zelf besef kan ik de leugen verslaan. Het is niet mijn kracht die hier zegen en overwinning geeft. Maar de kracht van Jezus, Zijn majesteit in een enorm krachtig licht.