Balans

Ik maak de balans van mijn leven op.
Ook al ben ik nog niet bejaard of raakt mijn leven in het slop. In deze moeilijke tijden wordt ik gewaar, dat het er steeds meer op lijkt dat de mensheid vervaagd.
Ik heb moeite met vele nieuwe dingen, waarover ik al honderden teksten kan bezingen.
Misschien zie ik het verkeerd maar de mensheid devalueert.
In mijn jonge jaren waren normen niet verkeerd, nu lijkt het of omwille van de meute alles wordt omgekeerd. We moeten tolerant zijn dat is zeker waar, maar de misbruikers grijpen hun kans en trotseren het gevaar.
Met een verkeerd woord kom je zomaar in de ban, discriminatie is hun slogan.
De brave mens is bang iets te zeggen, dat wordt vertaald dat je de ander iets op wil leggen. Door de overheid wordt deze waanzin ondersteunt, zodat iedere mening de grond in wordt gedreund.
Ik maak de balans op en vraag me af waar te beginnen. Want immers de waardigheid is al jaren nergens te vinden, de mensheid is het spoor hopeloos kwijt, waardoor liefde en genegenheid de afgrond inglijd.
Vele kronen die ons een sprookjesleven willen tonen. Verreweg met een prachtige toekomst waarin alles kan en mag. Zit het ons tegen dan raken we van slag.
Waarom begrensd leven? Dan leef je toch niet? Waarom ziet de mens het niet?
Ik maak de balans op en het is waar, ook vroeger dreigde er gevaar. Misschien toen ik kind was leek alles zo mooi. Misschien was het net zo goed een zooi.
Toch mocht ik kind zijn en zorgeloos buiten spelen. Je had een paar vrienden, heel normaal, en niet duizenden digitaal.