Het geloof waarin we opgevoed werden noemde ik destijds oud en vervallen, net zoals dit huis.

Ik ben ,net als veel mensen in ons degelijke Holland, christelijk opgevoed, althans het had de naam christelijk te zijn, maar buiten wat plichtsgetrouwe rituelen, waaronder verstaan mag worden dat we, bijvoorbeeld, hooguit twee keer per jaar naar de kerk gingen, was mijn christelijke opvoeding vrij hol en leeg. wat mijn ouders mee gekregen hebben uit hun opvoeding was dat het ondenkbaar was om niet naar de kerk te gaan! je moest toch op zijn minst naar de kerk gaan als er sprake was van een christelijk feest, zoals Pasen of kerst. ik ging naar een christelijk school en we zaten iedere maandagmorgen een uurtje in de gymzaal waar een soort van alternatief kerkdienstje werd gehouden. Zoals ik het beleefde was het allemaal uiterlijke praal maar inhoudelijk nam ik daar weinig of niets van mee.

Mijn vader had, toen ik ongeveer 10 jaar oud was, de kerk de rug toegekeerd!

Mijn vader had, toen ik ongeveer 10 jaar oud was de kerk de rug toegekeerd en dat betekende, zoals dat in tal van gezinnen ging, dat het hele gezin niet meer naar de kerk ging. Daar mijn vader uit een groot gezin kwam, waar het gros wel naar de kerk ging, gereformeerde bond, legde mijn vader wel, als we bezoek kregen van familieleden van mijn vaders kant, de bijbel op tafel en werd er stevig gediscussieerd over verschillende dominees en zo. Dat waren momenten dat wij meestal maakte dat we weg gingen! In latere perioden vond ik dat maar poppenkast want die z.g christelijkheid van mijn vader was er slechts op die momenten en voor de rest deed ook hij dingen die ver buiten het boekje gingen. Des te ouder ik werd, des te meer begon ik mij te verzetten tegen al die z.g. christelijkheid. Ik groeide dus steeds meer op als een rebelse tiener en werd idolaat van de popmuziek.