Gekozen.

Ik heb gekozen voor U, ik weet geen andere weg te gaan. Niet meer langer in ’t stof, de duisternis afgedaan. U riep me tot leven terwijl ik was in de dood, U deed mijn handboeien af. Ik heb gekozen voor U en daarmee was mijn zoeken af.

Ik heb gekozen voor U, want Uw Liefde lokte mij, Uw licht en warmte maakt vrij, heel de duisternis voorbij. Uw kracht, zoveel groter als ik ooit heb gezien. U geeft overwinning en herstel bovendien. Ik heb gekozen voor U en daarmee was mijn zoeken af.

De wereld vol afbraak, het gaat aan mijn hart, U maakt vrij van de zonde en zet ons apart.

Heb jij gekozen voor God, Hij is de redder in elke nood. Door het bloed van het Lam, kwam overwinning over de dood. Dwars door de golven en stormen van deze tijd, heeft Hij een veilige haven voor de Zijnen bereid.

Maak je keuze voor God, en Hij brengt je veilig thuis..

-‐------------‐--‐---

Soms dwarrelen Bob Dylan-deuntjes door mijn hoofd, en terwijl ik mijn fantasie de vrije loop laat, ontstaat er iets nieuws: een melodie die nog nooit door Dylan – of iemand anders – is gecomponeerd. Dit is er zo een. Terwijl ik de melodie neurië, begin ik wat woorden samen te voegen, zoals een peuter die zijn eerste zinnen probeert te vormen. De exacte tekst maakt op dat moment niets uit. Of het nu gaat over toiletpapier of schimmel op kaas, de melodie staat altijd voorop. Pas als die stevig staat, komt de tekst. Sommige gelovige artiesten bidden of creëren een sfeer om inspiratie voor hun teksten te vinden. Dat heb ik nooit zo ervaren. Bij mij begint het met zingen en brabbelen, en dan, als vanzelf, komen er woorden of zinnen in mijn gedachten. Dat is het moment waarop ik de melodie op de achtergrond in mijn geest laat spelen en ruimte maak voor die veel belangrijkere Geest van God om Zijn werk te doen. Soms wijst Hij me een richting en mag ik zelf de woorden invullen. Vaker nog brengt Hij de juiste tekst gewoon in mijn gedachten.